Tomoyo & Birds 9.6.07 [FR]

Shana n'arrête pas de se perfectionner dans les dessins, inspirés par les mangas japonais. Celui-ci est fort apprécié par la communauté des japanophiles sur DeviantArt. Je comprends! - Du haut de ses onze ans, elle a fait un dessin "plongé" (vu d'en-haut). Ce qui n'est pas évident... (Cliquer sur l'image pour le voir en grand)

Elle a été conseillée par son ami Hideki (Eki). Dans les "Artist Comments" de Shana, le pauvre bonhomme est taquiné à un degré, que moi, je ne peux point me permettre vis à vis de l'artiste elle-même... 

Artist's Comments

Voilà... je suis là, devant mon écran (pas besoin de préciser que je mange un yoghurt, mais bon XD) ... Et j'ai envie d'écrire un texte bien sur ce dessin et la personne à qui est dédié ce dessin...
D'abord... Cela fait longtemps que je voulais dessiner ça, mais je ne me sentais pas encore au niveau. Mais je l'ai fait, mon premier dessin en plongée ! XD

C'est réussi, d'après vous? enfin bon, il y a encore quelques petits défauts, entre autre la main - les doigts boudinnés/anorexiques XD - les oiseaux, etc.. Mais en global, je l'aime mon dessin <3 Un de mes préférés depuis... Longtemps. Peut-être mon préféré de tous mes dessins ? Enfin bon. Je me suis inspirée de beaucoup de choses - de Tomoyo, quoi, mais aussi pour la porte de TRC n° 7, la couverture du n° 7 pour les oiseaux, ...
Voilà... Maintenant... (ça c'est le texte dans mon journal)
Eki. Un super ami XD Je ne vois pas d'autre mot... Il est tellement sympathique ^^ poli, aimable XD oui Eki tu es quelqu'un de bien ! Je te le garantis ! è_é Il dessine bien, il a plein de qualités, mais il ne se l'avoue pas ^^ Ce grand dadet (ortho? XD) de 17 ans XD Et Eki, ne t'inquiète pas, on vaincra les poissons ! XD Et... Je te suis aussi reconnaissante pour un tas de trucs
Hideki... Il a vécu beaucoup de choses difficiles dans sa vie, mais il les a toutes surmontées, la preuve, il est encore là avec nous Bon, d'accord, il ressemble un peu à une fille et est obligé de s'hab... Non, vaut mieux pas que je dise XD Mais Eki, c'est Eki ! Quelqu'un d'unique et de très spécial... Bon, en exclusif, la liste de toutes ses particularités (j'en oublierai surement XD)

Raisinsectivore
Fourbe
Effeminé XD
Bizarre
Sensé
Il ne se ressemble pas lui-même
Il est estivaleur (contraire d'hiberneur)
Bishi
Bourré à ses heures perdues
Grand écrivain
Tordu
Révolutionnaire XD
Il est aussi le frère d'une fille très, très espiègle et qui a réussi à faire une photo de lui bourré XD
Travesti (à ses heures perdues aussi)
Fille, et soeur de moi et Ria

... Et j'en passe ^_^
(^^', je sais même pas pourquoi j'ai écrit tout ça sur Eki X3)

Garde ton Eki-libre, ma fille....

Murmures 3a - Le Sentier Complet 8.6.07 [FR]

Voici la différence entre un vrai photographe et moi.

À comparer avec ce que je montre dans une note précedente: Murmures 3: Rôti et Musique avec les Gaulois du 14 mai 2007. Mon seul avantage, c'est qu'on peut écouter chez moi un petit bout de leur musique et regarder les instruments qui bougent de droite à gauche, de gauche à droite...

Car... Était également présent à la fête de Gesves (de clôture de l'inauguration des Murmures): Jacques van Rymenam. Auteur des Impressions Fugitives: À chaque jour, sa photo. Il en était à sa 2551me photo, le 8 juin 2007! (Le lien vous fait arriver sur la photo du jour où vous avez cliqué...) On peut s'y abonner. Et s'offrir chaque jour un moment de réflexion, grâce aux textes poétiques qui accompagnent chaque image.

Le texte qui accompagne cette photo de l'orchestre:

Balatonföldvár. C'était la soirée de clôture de la Fête de Mai.
La salle était immense, haute. Tout à fait, années 70. Comme l'orchestre d'ailleurs.
Très sérieux, même un peu guindé. Il interprétait les grands standards de jazz.
Deux ou trois couples abandonnaient parfois leur bière pour un pas de danse.
C'est les tables de formica qui d'un coup m'ont rappelé Balatonföldvár...
Oui, c'était fou ! Ce soir-là, j'ai retrouvé dans le Condroz de 2007
exactement l'ambiance des stations balnéaires hongroises fin sixties, début seventies...

 L'"input" hongrois dans les Murmures-2007, lui a peut-être inspiré cette association-là...

Depuis beaucoup d'années, Van Rymenam publie sur le net des photos rêveuses, remplies d'atmosphère, de nostalgie et de sagesse qu'il a prises en Wallonie ou dans les régions qui l'entourent. Un sujet principal est le fleuve, La Meuse: Cours d'eau de moyenne taille qui descend lentement des collines de l'Est de la France, en parcourant les Ardennes, vers les Pays-Bas, qu'il entre près de Maestricht et qu'il quitte pour se jeter, uni au Rhin, dans la mer.

Plusieurs oeuvres du Sentier figurent (comme chaque année) parmi les photos du jour de mai et de juin. (Cliquer sur l'image pour l'admirer dans sa taille originale!)

 

 Impression Fugitive:

Le rêveur. Véronique et Marc ont réalisé leur rêve...
Le rêveur commence à prendre forme...
Suspendu à l'intérieur de son cocon aérien,
il se balancera mollement au gré des brises, au creux d'un vallon de Gesves...

Le rêveur est une oeuvre réalisée par Véronique Decoster et Marc De Smedt
dans le cadre de la Fête de mai 2007 (Murmures en mai).

Marc Desmedt travaille le bois. Il a construit notre cuisine à Bruxelles, ce printemps, en jouant avec la difficile matière qui est le bois. Comme un maître...

Géode et spirales... Une structure de bois construite avec passion.

Des emboîtements parfaits qui donnent naissance à une géode au milieu des bois...
Michel Haveaux souhaite suggérer au travers de son oeuvre
des spirales en mouvement où la lumière change et vit...

Le portail, porte vers les mondes est une oeuvre réalisée par Michel Haveaux dans le cadre de la Fête de mai 2007 (Murmures en mai).

 Un bon coup de balai.

Au milieu de champs et de prés,
bien propres et ordonnés,
trois immenses balais ont officié...
Et les détritus, jadis éparpillés,
sont désormais regroupés...
Un bon coup de balai. est une oeuvre réalisée par Made
dans le cadre de la Fête de mai 2007 (Murmures en mai).

Jusqu'ici: Impressions Fugitives.

Moi, je vous dois encore une série d'images (dans une galerie sur ce blog, "Murmures 4" - vous verrez bientôt l'annonce dans la colonne de droite) sur les panneaux impressionnants des jeunes réfugiés politiques de Namur, également présents sur le Sentier de la Fête de Mai-2007:

< Les panneaux.    

 Détail:
La Chine, la Russie, l'Arménie > 

Paul Wolfowitz and Neocon Morals 7.6.07 [EN]

Originally meant as a short text, introducing my personal thougts at the Wolfowitz tragicomedy (see below: Wolfowitz: It wasn't me- Shaha told me that Iraqi oil would pay for our occupation of Iraq...), it grew into an autonomous article that is presented here as a separate post.

As we all know by now, Paul Wolfowitz an Shaha Riza split immediately after Wolfowitz' announcement of his stepping down as World bank President. 

What has been Shaha's error, in trusting Paul, and then, feeling betrayed by him?

I think, it is something that is inherent to neoconservative morals (or: philosophy, if you like). Shaha may (rightly) have considered herself as a more staunch neocon than her friend, but she forgot that in a leninist or stalinist cabal, you hierarchical rank is not defined by your degree of fidelity to the political line, but by "higher" considerations, which are the exclusive domain of the political bureau. Paul is not even close to being a member of that Bureau. But he is (was!) a more valuable chess piece in the neocon powerplay tha she was (is).

The neoconservative powerplay is played on domains of influence and control, if not in completely controlled front-organisations like the American Enterprise Institute. Chess-piece Shaha had to be (temporarily) removed in order to deploy the powers of the new World Bank president. 

 Shaha believed that the actual tactical position of the neoconservatives in promoting the "American Century" in the world, was a principled one. She thought, that it is their highest principle, that democracy has to be promoted everywhere and by all means. She believed them, when they say, that women's rights are central to a civilised society. As a fervent democracy-imposer in the Middle-East and as a staunch soldier for women's rights against islamist backwardness, she really thought, that she was of more importance to the neoconservative objectives than her egghead-boyfriend.

She could have known better: The main allies of the neoconservatives are the christian right in the US. Nobody has ever seen a neocon object against their middle-age concepts about women, girls, sexuality and public morals. 'Democracy' is not an issue, when it suits the US to ally themselves with Ethiopian slaughterers or Croatian post-fascists.

But she didn't. And that is how a tragicomedy unfolded: Poor Paulie was seen as responsible for her woes. And dumped right away. Of course, in a broad sense, Wolfowitz, as a neoconservative theoretician, is responsible for them. But the guy doesn't know. If I understand him well, he is deeply convinced of the logic of neoconservative views on policy-making, as they are rooted in an obscure line of philosophical thinking that has been imported into Chicago University from Germany.

 Since long, I am fascinated by Paul D. Wolfowitz, the man who could have been a quiet sociology professor at a middle ranking university in the USA. But, driven by the teachings of the Heideggerian ex-German professors Leo Strauss and Albert Wohlstetter in Chicago,  he got lost in the neocon- and Washington predators' jungle. Employed as an innocent, but useful  (intellectual contributions) idiot (incapable of keeping up with the Rumsfelds' and the Cheneys' verbial aggressions).

The Strauss-Wohlstetter school justifies itself by way of Plato and his Republic governed by philosophers. Classic conservatism, as represented by Edmund Burke at the end of the 18th century, modernized that notion in their struggle against general elections, as provided for in the US (1772) and French (1791) constitutions. That is honest and straight conservatism: Elitist and cynical.

The NeoConservatives however, are inspired by Heidegger, who, in the thirties, in Germany, tried to superimpose upon the Nazi obscurantist "ideology" and it's overwhelming success in mobilizing the people for world domination by way of instincts and fears, his ideas of a dominating network of philosophers, "at the other side of time and daily existence", who would overrule vulgar types like Hitler, Goebbels and Göring. In Heidegger's philopsophy, the content of the ideology and the objectives of a mass movement are of secondary rank. What matters to him and his followers (conscious or inconscious) is the answer to the question: "Does it, yes or no, move, occupy, inspire the masses?" As long as they are occupied in the social sphere, we, the philosophical élite, can go forward with our own political agenda. This is also, what populism does. Only, many of populist agitators also believe in the nonsense they are selling. Neocons don't. People who follow them and compromize with the influence and money they have ready, will encounter dramatic surprises, the inevitable moment the Neocons suddenly decide, that another movement suits their ends better.

The Roots of neocon elitism

Those roots are in the thoroughly aristocratic, elitist, idea of the state as the apanage of a few chosen philosophers. An idea that goes back to Plato and Aristoteles. Democracy, generalized voting, are OK as long as they limit themselves to management of the 'social'. 'Real' politics (relations with the exterior world, defense, culture and higher education as well as religion and morals) are reserved for those who think.

The property, the wealth of the city, the state, are for the elite to wield. For they feel, that they ARE the state. They see no difference between their own purse and the treasury.

It was indeed Martin Heidegger, who, during the twenties of the last century, re-adopted this view of society and it's structure. That is what led him during the thirties to the illusion, that he could work with the Nazis, rewriting their primitive ideology around the "Führer-Prinzip" (leader-principle) into a Platonic concept. He must have thought: The Nazi "Führer" are now, for a long time to come, the state-elite. The state IS that elite. That elite IS the State. But they need a little hand from a REAL philosopher for the NON-social issues.

This way of thinking arrived to the US in a complicated, often contradictory, way. And it was soon adapted to their needs and desires by quite different schools of thinking. We mentioned already the neoconservatives (whose founders come from a Communist sect).

 

But also Hannah Arend, who was a pupil and a 'short time companion' to Heidegger, distinguishes between 'politics' and 'social'. However, she envisions self-management: The social by the masses and their representatives, the political by a thinking elite. But her interpretations differ in practice stark from those of the neocons. She was an advocate of self-management as a way to emancipation and civilization. She was a champion against authoritarianism and its wicked manipulation of public opinion. She admired in the Founding Fathers not especially their freemason inspired secret society character, as well their sound ideas and laws that were made for the best of freedom and the pusuing of happiness for all citizens. She (rightly, in my opinion), saw the Founding Fathers (and, for that matter, many of the statebuilders of the French Revolution) as wise people, who did not abuse in their self-interest, the powers they wielded over society. That is undoubtedly also, what Plato originally meant.

Here is what  Stephen Eric Bronner writes about the roots of neoconservatism in LOGOS, spring 2004, a Quarterly Journal of modern society and culture:

(Bronner is Professor (II) of Political Science at Rutgers University, Senior Editor of Logos, and most recently the author of Imagining the Possible: Radical Politics for Conservative Times  (Routledge) and Reclaiming the Enlightenment: Toward a Politics of Radical Engagement (Columbia University Press).

Neo-conservatism begins with different premises. Certain members of its staunchest advocates like Perle and Wolfowitz originally met and became friends in seminars at the University of Chicago given by Albert Wohlstetter, the mathematician and senior staff member at the Rand Corporation. A few like Allan Bloom, author of The Closing of the American Mind, may have been influenced by the writings of the important political philosopher, Leo Strauss, at the University of Chicago.

But neo-conservatism actually has little in common with his attempt to develop an intellectual “aristocracy” capable of preserving the classical tradition in a “mass democracy.” No less than Plato, perhaps, neo-conservatives may think they are employing the “noble lie.”

But their form of lying is far more banal than the attempt of this great thinker to veil the lack of philosophical foundations for an ideal state.

Neo-conservatives employ their mendacity no differently than any ordinary group of liars: to justify this interest or cover up that mistake. 

Neocons think that the own the state 

All this means also, that, tendentially at least, neoconservatives consider the state as their own, exclusive domain. Including its budget, its personnel and its freedom to do to other states and peoples in the world everything that it considers as justified by its own interests and objectives. People like Wolfowitz are so far away from reality, that they even do not expect, that others (bank personnel, international co-directors who represent financial stakeholders, the public, even girlfriends), may think differently.

He still will not understand that he helped to waste 31 billions of American taxpayers money in Iraq. For he doesn't see that that money is not his money. He thinks, he owned it. The same is true for the million he spent on calming Shaha, when she had to leave her post at the Bank

Wolfowitz' 15 pages 'written reply' to the World bank ethics Investigation Committee report, argues, that it was in no way Paul D. Wolfowitz, who did something wrong. It is the OTHERS: The ethical committee who missed the courage needed to confront his rapacious girlfriend. And, that "intractable' woman herself.

The neo-conservative Bank President thinks, that he has to deal with the procedure. That it could be wrong in itself, regardless of procedures and responsibilities, to spend public money to buy peace in your household, apparently did not come to mind.

He must still think that that is not the question. He had a private problem. He felt guilty to furious Shaha. Neocon unity was in danger. Public money should pay for it. 

 As the incomparable Maureen Dowd (20/5/07) said so rightly in the NYT:

Wolfie used public compensation for private contrition. Gilt for guilt — not a good deal.

 A (too) rare revelation of the mendacity and authoritarian mind of a group who dominate Washington policies for too long now.

Who doesn't denounce it, will be guilty of having helped Evil to happen:

 

Conservatisme en Neo-Conservatisme: Overeenkomsten en Verschillen 4.6.07 [NL]

 

"Het enige wat nodig is om het kwaad te doen zegevieren, is, dat goede mensen niet ingrijpen" (Edmund Burke). 

Je moet niet denken, dat de neoconservatieven zelf ook maar een woord geloven van de gruwelpropaganda over de Islam die ze door de Amerikaanse belastingbetaler laten verspreiden in Europa en uitventen op een conferentie zoals die op 10/11 juni a.s  (met Hirsi Ali, uiteraard!) in Californië (Malibu) wordt gehouden ("The Collapse of Europe, The Rise of Islam and the consequences for the United States").  We komen op die conferentie elders nog uitgebreid terug.

Bij het opstoken van het populistische vuurtje van de islam-angst, gaat het de NeoCons alleen om toepassing van een van hun principes, namelijk, dat het voor "social policy" nodig is, om volksmythen in stand te houden. En zo nodig te mobiliseren. In Amerika doen ze dat al sinds enige tijd met de fundamentalistische protestantse secten.

Vanzelfsprekend is er geen èchte NeoCon die oprecht gelooft, dat de bijbel letterlijk zou moeten worden genomen. Zelf verwerpen ze het Darwinisme (de evolutieleer) helemaal niet. Maar geen moeite is hun te zwaar, om anderen, die de moeite nemen om met de fundamentalistische christenen in debat te gaan, zwart te maken. In "The Weekly Standard", hun Washingtonse agitatie-blaadje, proberen ze zodoende een extra wit voetje te halen bij de donderprekende dominees die zoveel invloed hebben op de gemiddelde Amerikaan.

Maar het is opvallend, dat lieden die zich lenen tot dergelijke operaties van aanschuiven bij de fundi-christenen, nooit tot de "inner circle" van de Neoconservatieven (de familie Kristol - vader, echtgenote zoon, schoonzoon) behoren, maar tot het "tweede échelon". De letterknechten, zogezegd. Het "politieke" gedeelte blijft voorbehouden aan de inner circle, de elite, terwijl het management (oftewel de manipulatie) van het "sociale" gedeelte toevalt aan vervangbare lieden van de tweede rang.

Stalin deed het in zijn tijd niet anders. Hij gebruikte Boecharin tot op de laatste draad op, om, eerst, de "liberale" NEP te propageren, daarna het "sociaalfascisme" (= de sociaalsemocratie) te bestrijden, om de man tenslotte (min of meer met diens instemming!) in 1937 te offeren als "verrader" en "spion" voor het Engelse imperialisme. Zoiets staat, als alles goed gaat, ook Wolfowitz te wachten, als zijn bruikbaarheidsdatum binnenkort overschreden wordt. Rumsfeld, van zijn kant, heeft het al ervaren: Ondanks diens trouwe diensten aan de neoconservatieve politieke doelstellingen (aanval op Irak, op Iran), drong de "Weekly Standard" al lang voor diens werkelijke val, aan op zijn vervanging.

 

Een delegatie van het American Enterprise Institute wordt ontvangen, als tegenbezoek voor dat van Wilders met Bart-Jan Spruyt, als gasten van de Nederlandse Edmund Burke Stichting, in de Rotterdamse Mevlana-Moskee. De bedoeling van Wilders en Spruyt was, om de Amerikanen ervan te overtuigen, dat "de" Islam de vrije wereld ondermijnt. Op dat moment (eind juni 2005) waren de neoconservatieven nog lang niet zover. Ze lopen wat gegeneerd rond. Nu (zie vervolg, hebben ze de potentie van de islam-schrik ook ontdekt.  Zie verderop. [Foto NRC-Handelsblad, Rotterdam.]

Kortom, om hun verbazend sterke grip op het Amerikaanse politieke denken te behouden, hebben "in deze fase" de NeoCons de religie nodig. Ze willen gezien worden als de beschermers van dagelijkse traditionele-, morele-, in de godsdienst verwoorde-, waarden. Daarom waren ze helemaal niet enthousiast, toen de directeur van hun Nederlandse filiaal, de "denktank" Edmund Burke-Stichting in Den Haag, aan kwam zetten met Geert Wilders, begin-2005. Het Islam-bashen als principe paste niet goed in hun visie. De Islam is immers een vreedzame godsdienst, die, net als de christelijke kerken (de meeste), het gewone volk rustig houdt en richting geeft. Wilders werd, na een ongemakkelijk bezoek van een neocon-AEI-delegatie aan Rotterdam (foto), samen met Bart-Jan Spruyt, de Burke-Stichtingsdirecteur, vriendelijk, doch beslist afgeserveerd.

Waar komt die methodologie van verlichte conservatieven, en dus nu de neoconservatieven, vandaan? 

Neoconservatisme is een élitaire ideologie, die zich van traditioneel conservatisme (Burke e.a.) onderscheidt, doordat ze "voor het gewone volk" nuttige mythen (als psychologische manipulatie, dan wel als nuttige morele standaarden) modernere ideologieën en geloofsrichtingen benutten dan hun bijna-naamgenoten. Anders dan traditionele conservatieven, accepteren ze de democratie als mythe, als psychologie, en zijn ze bereid, zowel "verlicht" anti-confessionalisme als islam-angst te gebruiken, om een draagvlak voor hun politiek te verwerven.

 

Voorbeeld van een neocon-frontorganisatie: Een internationale conferentie 10/11 juni 2007 in een kleine universiteit in Malibu, Californië, georganiseerd door een "American Freedom Alliance" en een "Council for Democracy and Tolerance" uit Californië-zelf. "The Collapse of Europe?" is de titel, maar het gaat voornamelijk over "The Rise of Islam" en de gevolgtrekkingen die daaruit zouden moeten worden gemaakt voor de US. Nergens wordt expliciet gemaakt, om welke politieke stroming het gaat, maar de lijst van sprekers is zorgvuldig samengesteld. Vanuit Nederland kennen we Ajaan Hirsi Ali, Leon de Winter en Afshin Ellian. De sprekers vanuit Duitsland en Frankrijk  zijn van hetzelfde kaliber. (Besprekingen komen in diverse Euroblogs). De conferentie wordt afgesloten met een "besloten beraad" over de toekomstige agenda. Hieruit blijkt, dat, na aanvankelijke aarzeling, de neoconservatieven hebben besloten om in Europa nu resoluut de kaart van de islam-angst uit te spelen. En dat ook in de US te doen. Hoofdvijand daarbij zijn, u had het vermoed, niet de islamisten-zelf, maar mensen zoals u en ik, die matiging, begrip, communicatie bepleiten.

 
Voor de verlichte conservatieven uit de achttiende eeuw (zoals die nog steeds bestaan), was het de traditionele Kerk, die het volk rustig en moreel in de onderworpenheid hield. Voltaire, die er zelf geen woord van geloofde, preekte elke zondag trouw in de kapel van zijn Zwitserse landgoed en dwong zijn personeel daarbij aanwezig te zijn. In het begin van de negentiende eeuw, je kunt het nalezen bij Jane Austen, bij voorbeeld, was het gewoonte, dat de jongere broers uit adellijke families een Anglicaanse parochie toegewezen kregen als bron van inkomsten en met als taak, de kerkelijke discipline op en rond het voorvaderlijke landgoed te handhaven. Bij Balzac en Stendhal (Le Rouge et le Noir!) is het even normaal als jonge edellieden zonder erfdeel, zonder enige vooropleiding, vrij hoge kerkelijke ambten gaan bekleden, ondanks hun vrijuit beleden ongeloof en weinig christelijke levenswandel. Ze neuken er lustig op los! Ook Goethe en Schiller, om maar even in dezelfde vroege negentiende eeuw te blijven, vinden het blijkbaar een nuttig onderscheid tussen de politieke en intellectuele elite en het gewone volk, dat het laatste zoetjes aan kerkgang en kerk-gestuurde moraal wordt gehouden. Eén en ander was indertijd als het ware "ingebouwd" in het functioneren en denken van de Vrijmetselaars en hun exclusieve genootschappen.

Conservatisme is dus, paradoxalerwijze, revolutionnair: Het is gebouwd op het weten, de kennis, de netwerken, de familiebanden, van een elite, die haar eigen, voor het gewone volk verborgen, politieke agenda had. Een agenda, die nooit en te nimmer per volksstemming zou zijn aangenomen, laat staan in zelfbeheer door het hele volk uitgevoerd.

Bovenstaand wil niets kwaads zeggen over kerk, christendom, vrijmetselaars of zelfs over conservatieven! Allen waren "kinderen van hun tijd". Christendom, bij voorbeeld, is in oorsprong een moreel réveil van en voor gewone mensen. En, zoals uit vele moderne voorbeelden blijkt, heeft het die potentie behouden. Ondanks haar eigen misbruiken en ondanks het misbruik dat van de kerk is gemaakt. Iets dergelijks geldt voor vrijmetselaars: eerst als niet-horige handwerkslieden in de Middeleeuwen (de loges, de loodsen bij de kathedralenbouw), later als beter opgeleide burgers, voor wie geen plaats was in de standenmaatschappij, waarin ze buiten de macht en buiten de kennis werden gehouden, waren ze wel gedwongen om zich te organiseren in idealistische-, vrij-denkende-, maar gesloten gemeenschappen. Het was een emancipatie-beweging (en is het vaak nog) die veel aan democratie, onderwijs, wetenschap en transparantie heeft bijgedragen. Maar ook zij konden niet de talrijke onderste lagen van de bevolking meekrijgen. Ook zij verdedigen hun inactiviteit naar de massa van de bevolking toe, met "respect" voor geloofsovertuigingen, die ze voor zichzelf als schadelijk en achterlijk definiëerden. Dat maakte mede hun eigen ingroei in de bestaande elites gemakkelijker. Tenslotte, ook het oorspronkelijke Conservatisme, opgekomen als reactie op de Franse Revolutie, mag niet worden verdacht van bewuste misleiding en manipulatie. Het was (en is er nog steeds 'heilig' - vergeef me het niet-passende woord!-) van overtuigd, dat algemeen stem- en kies-recht gevaarlijke onzin zijn. men kan er alleen mee leven, als tegelijkertijd, het volk rustig en bezig wordt gehouden met niet-politieke issues. Een echte conservatief, zoals Edmund Burke er één was, zègt dat ook openlijk. dat maakt ze sympathiek, zelfs als filosofische tegenstanders. Burke vond, dat zwijgen, terwijl het Kwaad langzaam oprukt, voor goede staatsburgers geen optie is: Niets-doen tegen nazisme, autoritarianisme of anti-islam-hetze betekent, in zijn ogen, dat je je aan de resultaten ervan medeschuldig maakt.

Een opvatting die ik graag met Burke wil delen. We zijn het eens.

Degenen die Burke's naam misbruiken voor hun stichting, echter, zondigen dagelijks tegen het woord van hun meester.

Ze zwijgen niet alleen, als racisme, vreemdelingenhaat, populistische agitatie oprukken, nee; ze moedigen het zelfs aan! Ongeveer, zoals Schüssnigg in het Oostenrijk van de dertiger jaren de nazis dacht te kunnen inzetten tegen zijn socialistische 'hoofdvijanden'. En ongeveer zoals de Duitse conservatieven, Lüdendorff e.a., uiteindelijk liever de macht aan Hitler overdroegen, in 1933, dan zich verbinden met de sociaal-democraten. 

Marx zei, in 1849, over Napoleon I en Napoleon III, dat elke historische denkrichting ertoe neigt om telkens weer terug te komen als zijn eigen karikatuur. De neoconservatieven zijn een uitest gevaarlijke karikatuur van het echte conservatisme. Ze maken gebruik van leninistische methoden (politiek bureau, voorhoede, front-organisaties).

Het zijn de kwalijkste politieke praktijken die we van de 20ste eeuw geërfd hebben, die ten grondslag liggen aan hun "Manifest for an American (21st) Century"!