We zijn tot elkaar veroordeeld. En dat is goed! Saharouis.

Het was een nederzetting in het Noordoosten van de ex-Spaanse Sahara. Bewoond door Saharouis, beschermd door de Algerijnen tegen de Marokkanen. 1979. We waren gekomen van Tindouf in Algerije. We waren mogelijke medestanders, geselecteerd door Boumediene. 

Twee Duitse TV zenders, vertegenwoordigster van het Vlaamse VMO, nostalgische Spanjolen en ik, namens de PSP, hoewel ik daarvan al 4 jaar geen lid meer was. Vraag maar aan #GJHarbers hoe dat kon.

Jeeps die we nu SUVs zouden noemen transporteerden ons over enorme afstanden door de woestijn. ‘s-nachts vroor het. Om 12 uur smolt je. Toen de nacht al gevallen was, hoorden we ver voor ons onophoudelijk hoesten. Dat waren oorlogswezen die op ons wachtten, in rijen opgesteld voor hun onderkomen. 

Ik had de Saharaouis leren kennen als een trots volk. De grote tenten in orde, mannen en vrouwen goed gekleed. In de morgen haalden prachtig geklede vrouwen in optocht water samen met hun kinderen. 

Maar wat konden we doen? De NL ambassade in Algiers was het domein van de latere PvdA-persoon.

Mijn mede-afgevaardigde Wagtendonk was vooral geïnteresseerd in het Marokkaans dialect dat de zielige gevangen Marokkanen spraken in hun gevangen-kuilen.

Toen nodigde een belangrijke Saharaoui me uit om het avondmaal te delen. 

Ik ontmoette de hele familie. Vader, moeder, zoons en dochters. Ik vertelde wie ik was. Zij vertelden wie zij waren. 

De oudste dochter, een mooie vrouw, zou misschien met mij kunnen vluchten. Ze leidde me bij de hand naar een plek waar we even heel gelukkig waren. 

Ik heb haar niet kunnen redden. 

Misschien had dat sowieso niet gekund. 

Maar ik vergeet haar nooit. 

Baudet met de Conservatieven in de Amsterdamse Doffer

Het kostte 10 euros voor wie niet op Jalta was geabonneerd. Eén drankje gratis. Dat wel. Maar toch. Een rib uit het lijf van een Brusselse gepensioneerde die met de Fyra had willen reizen, maar dat voorlopig niet zal kunnen wegens schandelijke neoliberale incompetentie. Deze linkse schaars betaalde pensionado moet dus wel heel erg gemotiveerd zijn geweest om door te dringen tot in het hart, het kille hart, van Neêrlands' nieuw-conservatieve voorhoede! Maar het bleek de moeite waard.

Click to read more ...

Goethe en Baudet: twee bankliggers van ongelijke hoogte

Toen Johann Wolfgang von Goethe zo oud was als Thierry Baudet, publiceerde hij een magnifieke roman over de onmogelijke romantische liefde: "Die Leiden des jungen Werther". De Franse revolutie van 1789 was nog niet uitgebroken. Heel Europa verslond het en vele zelfmoorden waren het resultaat (zegt men). Thierry publiceerde "Voorwaardelijke Liefde". Een lofzang op mannelijke manipulatie (tot clitorectomie toe!) van de vrouw. Vrouwen zijn wezens die je op een knopje laten drukken en dan beheersen ze de man. Dat beweert hij. Ongeveer.

Click to read more ...

Parents in the XXI century (EN)

She was born when I was 54 years old. Never a child has been more welcome. She is not a child any more. She is an "adolescente". I should not know what she does with her friends, girls and boys. But I do. Not by what she tells me, but by what I see, by what I feel.
We will share more than two weeks of togetherness in the insects-infested Dobri Dol house.
We promised each other during the 200 Kms car ride from Sofia, that we would try to make this very last togetherness during summer, a success.
We did. My girl is in a turmoil. I know that she will choose the right way. But sometimes, she is lost.
A twenty-first century parent is there, to help. If helping is permitted.
Please, dear daughter, let me help.
I know that I can be of some help to You...
Papa