Thilo Sarrazin bepleit permanente Untermenschen-status voor migranten!

Op deze Kerstdag 2012 meldt onze vriend de Politblogger uit Stuttgart BREKEND nieuws. Net als Geert Wilders, streeft de Duitse anti-immigratie-professor Thilo Sarrazin naar een racistisch bepaalde Untermenschen-positie voor (niet-west-europese) immigranten en hun kinderen en kleinkinderen. Een herleving van het Herrenvolk-principe dus. Overdreven? - Niet als je verderop leest, wat Sarrazin uitkraamde tijdens het diner dat De Balie op 10 december in Amsterdam gaf voor hun geëerde sprekers van die avond.

Op 10 december jongstleden discussieerden Paul Scheffer en Thilo Sarrazin in de Amsterdamse Balie over -hoe kan het anders?- het vreselijke gevaar van de immigratie voor ons goede leven.

Sarrazin is de auteur van het boek "Deutschland hat sich abgeschafft", waarin met quasi-wetenschappelijke vertogen wordt "aangetoond" dat een vaderlandsloze élite zich heeft overgegeven aan een nabije ondergang van het avondland door middel van de import van volksvreemde elementen. Sarrazin is niet de eerste de beste. Vooraanstaand bankier en hoge ambtenaar en lid van de SPD (nog steeds, ondanks pogingen om hem te royeren).

Net als Geert Wilders, houdt Sarrazin met succes, althans publiekelijk, de vrijage-pogingen af van vele als racistisch aangebrand geldende clubjes en persoonlijkheden. In het openbaar houdt de professor zich aan "de" cijfers. Die van de vergrijzing, die van de immigratiebalans, die van de criminaliteitscijfers en die van de vruchtbaarheid. Voor oplossingen moet je niet bij hem aankomen, net zo min als bij zijn Amsterdamse sparring-partner Paul Scheffer. Om maar te zwijgen van de feiten- en oplossings-vrije wereld van de PVV. Het is allemaal de schuld van de Islam en van linkse uitvreters. Punkt.

Volgens de onverdraaglijke columnist Martin Sommer van de Volkskrant kan uit het publieke gedeelte van het Balie-debat geen andere conclusie getrokken worden, dan dat Mark Rutte het bij het rechte eind heeft, als hij "vergezichten" verwerpt. Het gegoochel met cijfermatige doem-projecties doet een mens duizelen. Daarom kan je maar beter afgaan op je onderbuik. Ieder voor zich brengt zijn schaapjes op het droge. Na ons de zondvloed.

Op 10 december was het zaaltje van het voormalige linkse kerkje aan het Kleine-Gartmanplantsoen gevuld met bij voorbaat al overtuigde doemdenkers en xenofoben. Wilders zou zijn vingers hebben afgelikt met zo een publiek. Vandaar, dat ik me niet aan de indruk kan onttrekken, dat Wilders lieden als Sarrazin ziet als lastige concurrenten op de haatzaai-markt.

Als iemand als Wilders indertijd in Pruisen aan de macht was geweest, hadden volksvreemde immigranten als de voorouders van Thilo Sarrazin nooit een verblijfsvergunning gekregen. Sarrazin komt van "Saracene", een kwalificatie die in het Frankrijk van Lodewijk XIV werd gegeven aan Spaanse dissidenten (vaak van joodse afkomst), die na de pogroms van 1492 waren gevlucht naar Frankrijk. Samen met een groot aantal Hugenoten (protestanten) werden deze mensen ruim een eeuw later als vluchteling opgenomen in het door de dertigjarige oorlog ontvolkte Pruisen van Frederik de Grote. Met name in de nieuwe hoofdstad Berlijn.

"Het kan verkeren", wil ik maar zeggen, samen met onze zeventiende eeuwse Breero, overigens ook een verklaarde tegenstander van immigranten zoals de "Spaanse Brabander". Kortom, Nederlanders en Duitsers hebben elkaar niets, of juist alles, te verwijten, als het om xenofobie gaat.

Maar het onderwerp van mijn vertoog is het nut van een kijkje achter de schermen van onze zogenaamd objectieve en niet-racistische hypocrieten. Bij Wilders konden we dat zien, toen hij 2009 voor de Deense televisie iets zei, wat hij in Nederland nooit had durven zeggen en vervolgens ook ontkende: Zijn doel was, om "tientallen miljoenen" moslims uit Europa te deporteren, wanneer ze maar zouden "denken" aan de Sharia. Maar hij zei het echt. Krapuul publiceerde de opnames.

Vaak komt de aap uit de mouw in het buitenland bij lieden als Wilders en Sarrazin. Lees en huiver.

Politblogger:

De in Berlijn wonende Emina Benalia werd in 1987 geboren als dochter van een joodse moeder en een moslim-vader in Uzbekistan. Ze werd beleefd uitgenodigd in het Amsterdamse debat-theater De Balie, waar ze voor het eersdt van haar leven Thilo Sarrazin ontmoette. Het werd een onvergetelijke gebeurtenis voor haar: 'Spreekt U Duits?' vroeg Thilo langzaam en met nadruk tijdens het diner. Aan tafel zaten Hollanders en Duitsers. Ze spraken allemaal Duits. Alleen aan mij stelde hij die vraag. Ik was immer de enige persoon met zwarte haren in het gezelschap. (...) Alle gesprekken verstomden, en aan tafel ontstond een gegeneerd zwijgen. Maar Sarrazin merkt daar niets van. Ik nam een kort moment om van m'n verbazing te bekomen en antwoordde: ' Ik spreek Duits, Russisch, Engels en Frans, vloeiend.' 'Weet u,' vervolgde Sarrazin, 'ik kwam onlangs ook met een jonge moslim-vrouw zoals u in gesprek in een talkshow.'

Vriendelijk bedoeld. Maar dat weerhield Sarrazin er niet van om over de rol van geheime dienst-infiltranten bij de Duitse neo-nazi seriemoorden op (veronderstelde) moslims, te zeggen:

'Dat hele gebeuren was niet zo uit de hand gelopen, als we sterkere leiders aan de macht hadden gehad. (...) Zo een nauwe samenwerking tussen de staat en rechtse extremisten is immers ook in andere landen gebruikelijk.'

Over het thema migratie meende Sarrazin onder andere:

'De rechten van de mens zouden in Duitsland alleen voor Duitsers moeten gelden. Voor migranten zouden de wetten van hun landen van herkomst moeten gelden. (...) De armoedegrens in Duitsland is de luxe-grens in Libanon. Ik ben van mening, dat de migranten hier zouden moeten verderleven naar de armoede-standaarden, waarnaar ze in hun respectievelijke landen geleefd zouden hebben.'

De Politblogger vindt dat Sarrazin nu echt wel de weg kwijt is en besluit:

"Da verschlägt es einem wirklich die Sprache." (Je wordt hier werkelijk met stomheid geslagen.)

- Met dank aan Dieter Nähe en zijn tipgever.