Europese rechtse populisten verwisselen Bush voor Putin! 21.2 [NL]

Het komt iets later, maar wel veel sneller en radicaler, dan ik had gedacht.

Al enige tijd loop ik met het onaangename gevoel rond, dat ik me binnenkort wel eens in het ongewenste gezelschap van de rechtse anti-islamisten zou kunnen gaan bevinden met mijn al jaren geleden ingenomen standpunt over Servië en Kosovo. Vanavond is het gebeurd. Een schijnbare radikale "Umwertung aller Werten".

Tot vanmorgen klampten de populistische anti-islam-hetzers zich nog vrijwel zonder uitzondering vast aan het "gezonde",  het "christelijke" en "doortastende Amerika van de Verenigde Staten. Hirsi QAli en Leon de Winter emigreerden er zelfs naar toe, zich vol walging afwendend van het slappe en verraderlijke Europa. De "collapse" van ons werelddeel en zijn ombouw tot "Eurabia" waren onvermijdelijk.

Niet alleen Amerikaanse- en Amerikaans-gefinancierde bewegingen riepen (en roepen) dat, zoals Daniel Pipes, Mark Steyn en Christopher Hitchens. Ook hun Europese afleggers als

• "Politically Incorrect" (Duits, zie mijn artikel PI: Provokatief Intrigeren 14.2.08 [NL] van enkele dagen geleden),
  
• de verschillende SIOE's (Engeland, Denemarken, Nederland),
  
• de Hirsi Ali Blog (NL) en
  
• Brussels News

leggen een absolute verering en hondentrouw aan het tot voor kort volledig door conservatieve en reactionaire krachten overheerste land van belofte aan de dag. De slaafsheid en kruiperigheid van satellietstaten van de Sovjet-Unie en van de lokale communistische partijen, zoals die voor 1989 bestonden, verbleken bij wat bovengenoemde bewegingen op dat gebied presteren. Of presteerden?

Nee, we zullen zien, dat men eenvoudig de éne autoritaire krachtpatserij voor een andere inruilt. Van de éne dag op de andere. De aanleiding is tweeërlei.

1. De vermoedelijke komst van Obama als Amerikaanse president aan het einde van dit jaar, en
2. De Kosovaarse onafhankelijkheid.

Gevolg van 1.: De ratten verlaten het zinkende schip

Het zinkende schip van de leugens van "caring conservatism", "no child left behind", "tax cuts" voor de rijken, de fatsoensrakkerij van de fundamentalistische christenen en van de holle retoriek over de zogenaamde wereldwijde strijd tegen het terrorisme, die echter toevallig juist moet worden uitgevochten, waar veel olie te winnen valt. Sinds de Democratische verkiezingsoverwinning van 2006, brokkelde die wereld al gestaag af. Nu is het duidelijk, dat een voortzetting van het G.W.Bush-beleid er niet in zit. Hoog tijd om naar een nieuwe Komintern uit te zien. Want zèlf een idee ontwikkelen? Dat is te veel gevraagd.

Hirsi Ali zoekt asyl in Frankrijk. "Fjordman" (van Gates Of Vienna) kankerde al maanden geleden tegen de creatie van een nieuwe "islamitische" staat in Europa (Kosovo). Sommigen van deze lieden zullen zich herinneren, dat hun held Ariël Sharon al in 1999 verzet aantekende tegen de anti-servische oorlog van de NATO, omdat die de Islam bevorderde. Daarmee komen we op

Gevolg van 2.: Populistisch rechts werpt zich in de armen van de nieuwe krachtpatsers: de Servische ultranationalisten en, je wilt het niet weten, Putin! 

Kosovo dus. Kosovaarse onafhankelijkheid is een armzalig compromis, dat is gebaseerd op een beleid, dat anders had kunnen zijn. Een Kosovaarse staat, met andere woorden, is heel lang helemaal niet onvermijdelijk geweest. 

Ik was een fervent tegenstander van de NATO-interventie in 1999 tegen Servië. Niet omdat ik niet wilde dat een einde gemaakt zou worden aan de racistische politiek van Milosevic jegens de Kosovaren. Nee, het ging me om de volledig foute manier, waarop het werd aangepakt. Een gemechaniseerde luchtoorlog met bombardementen op civiele doelen voeren in het hart van Europa: Gevaarlijke waanzin, waarvan de effecten ons nog tientallen jaren zullen achtervolgen. 

Omdat Rugova te pacifistisch was, werd door de Amerikanen de maffioso Hacim Thaçi en zijn UCK als een soort Taliban ingezet in Kosovo. De Servische leiding en het Joegoslavische leger liepen in de val van die provokatie en startten een onderdrukkingsoorlog die veel weg had van het "ethnisch reinigen", zoals ze dat in de jaren ervoor hadden toegepast in Bosnië en Kroatië. Voor de vorm werden er nog wel Europese controleurs naar Kosovo gestuurd, incidenten werden opgeblazen en een conferentie (februari 1999) in Fontainebleau belegd.

Daar kregen de Serven een ultimatum voorgelegd, dat de bezetting inhield van heel Servië naar het model van het bezettingsstatuut, dat in 1945 werd opgelegd aan het overwonnen Duitsland en Japan. De bepalingen waren er vrijwel letterlijk uit overgeschreven. Die tekst werd niet gepubliceerd. Ik herinner me nog, dat ik als deelnemer aan het forum van het dagblad Le Monde, er meer dan een week op heb moeten aandringen, voordat de redactie van Le Monde die tekst eindelijk te pakken had.

Intussen hadden de Serven, op de eerste plaats Milosevic, de tekenen moeten verstaan en aan de bel trekken. Maar waarschijnlijk bezeten door een soort Saddam-Hoessein arrogantie, heeft Milosevic gedacht, dat hij het, zoals in Dayton, wel alleen met de Amerikanen op een akkoordje kon gooien. (Saddam heeft tot op het laatste moment geloofd, dat de Amerikaans-Britse dreigingen niet op een echte oorlog en bezetting zouden uitdraaien, want hij kon er zeker van zijn dat de Amerikanen wisten, dat hij geen massavernietigingswapens had. Alleen kon en wilde hij dat (Iran!) niet openlijk erkennen.)

Terug naar het Kosovo van de voorzomer van 1999. Tijdelijk bezet door de NATO en coalitiegenoten (de Russen zaten er ook), maar de integriteit van de Servische grenzen, inclusief Kosovo, was vastgelegd in een VN-resolutie. De eerste VN-gouverneur van het tijdelijke internationale mandaatgebied was het arrogante warhoofd Kouchner, tegenwoordig minister van buitenlandse zaken voor Sarkozy. In plaats van met Serven en Kosovaren samen te werken aan een autonoom statuut voor de provincie, wat mogelijk was, met de eerste Kosovaarse regering onder Rugova en met de jongeren die Milosevic omver hadden geworpen in de rest van Servië-Montenegro, ging men mee met de logica van ethnisch zuiveren die de Albaniërs nu jegens de Serven (en andere minderheden zoals Slavische bekeerlingen tot de Islam en zigeuners) toepasten. Apartheid, muren en contrôleposten waren het gevolg.

De hele tragische geschiedenis van Europa sinds de tweede helft van de negentiende eeuw heeft geleerd, dat als men een staat wil vormen en in stand houden, die gedragen moet worden door een natie. Een natie is een gemeenschap van bewoners van het staatsgebied, die niet alleen hun woonplek delen, maar ook een aantal fundamentele afspraken en wetten. Als het goed is, zelfs ideeën en idealen. Het Frankrijk van na de Revolutie, de Verenigde Staten van Amerika met hun verlichte grondwetten en een land als Nederland, waar de gedeelde ideeën meer organisch tot stand zijn gekomen, zijn daarvan voorbeelden. Maar in het ethnisch zo gemengde Europa kunnen naties eenvoudig meestal niet samenvallen met één ethniciteit of zelfs met één taal. Of één (soort van) godsdienst. Daarom moet de staat en diens toezichthouder, tegenwoordig de EU, erop toezien, dat iedereen binnen de natie gelijk wordt behandeld en gelijke kansen heeft. Dat is niet onmogelijk, zelfs niet wanneer de onderdelen van een natie zo verschillend zijn als bij voorbeeld Bretons en Elzassers, Ieren en Schotten, Andalusiërs en Catalanen. Of Friezen en Limburgers.

Of Walen en Vlamingen...

Ik noem hierboven voorbeelden van ethnisch en linguistiek heterogeen samengestelde naties, die er toch in slagen om één natie te zijn binnen één staat. Datzelfde geldt, moet gelden, voor de Balkan. Waarom zouden Serven en Albanezen niet kunnen, wat Finnen doen met hun Zweedse minderheid, Nederlanders met hun Friezen, Macedoniërs met hun 40% Albanezen en Amerikanen met hun onafzienbare smeltkroes? 400.000 Kosovaarse Albanezen wonen permanent of tijdelijk in Zwitserland, een land met vier taalgemeenschappen en een federale structuur plus een lappendeken van godsdiensten. Zouden de Kosovaren te dom zijn om daarvan te leren?

Kosovo's onafhankelijkheid is het gevolg van fantasieloosheid en opportunisme. De Amerikanen willen vooral ruimte voor een militaire basis, zonder toezicht door een zelfbewuste staat. Ongeveer dezelfde redenering die ten grondslag lag aan het afscheuren van Panama van Colombia, om het Kanaal te kunnen controleren. Wat is het gevolg? Eén failed state (Panama) en één failing state (Colombia). Bij de Europese landen is het vooral fantasieloosheid en angst voor de eigen (EU-) schaduw. Ik schreef over de kinderachtige illusie, dat Europa, door Servië het EU-lidmaatschap aan te bieden, de amputatie van Kosovo en de daarmee gepaard gaande frustraties zou hebben kunnen bezweren.

Dit is het eerste deel van mijn artikel over de switch naar Putin-achtig autoritarianisme van Europees populistisch en suprematistisch rechts. Een duik in de voltrekking van deze overgang volgt morgen.