Holland: From Wilders' Fitna to Verdonk's Fitness

Wilders' poor act in Dutch Parliament, last Tuesday, sent him to a lonely wilderness. His score in yesterday's poll was disastrous: His party sank from 11 to 9 seats.
The author of the small "Fitna" movie was disappointed by the lack of Muslim violent reactions after it's publication, last week, on LiveLeak.

Fitna-Author exposed as a despicable provocateur

Under the guidance of US-based Ajaan Hirsi Ali, the populist politician had shifted his attacks from the Muslims to the Dutch Government and it's Prime Minister. The latter had, by "capitulating on beforehand", committed high treason to Western values. But the Government managed to give proof of the fact, that it was not Mr. Wilders who was the victim, but the Dutch people, Dutch business and Dutch soldiers in Afghanistan (three gravely wounded by taliban roadside bombs last week), who had become hostages of Wilders' provocations.
However, xenophobia continues to be a top-seller in Holland. Former member of Government Ms. Rita Verdonk, who was excluded from her conservative party last year, staged an optimistic and profesionally designed roadshow last Thursday, with the financial help from a number of real estate businessmen. "Proud Of Holland" is the name of her "movement" that does without members and internal democracy.

Of Pride and Prejudice

"Iron Rita", "Rita La Caimanna", adds pride to prejudice: Like President Bush on May 1st, 2003, she features herself at the helm of a ship. The main difference between the two is the absence of the sign "Mission Accomplished" behind the courageous sailoress. In stead of the lamentations of Fitna, Fitness and Pride became the message.

Did we win by the shift from Wilders to Verdonk? I am not so sure of that. Verdonk's xenophobia is more all-compassing than Wilders' obsession with Islam. She advocates a rigid confinement to supposedly exclusive Dutch values and traditions. Any foreign influence is banned.

In my opinion: Very un-Dutch. The small country managed to survive, in spite of high waters, in spite of annexation efforts by larger countries, by being extremely flexible (some say: opportunistic) and by hiding it's pride behind a show of tolerance and hospitality. It has been in that way, that the Dutch made large profits, tricked out contenders and continue to this day, to sell elsewhere prohibited drugs to the world.

She is a possible second Mrs. Thatcher. Watch Your Booty!

Holland: Wilders out, Verdonk in.Scary Fitna for Proud Fitness 4.4.08 [EN]

Dutch populist politician and producer of the anti-Islam film 'Fitna', Wilders (above), intended to tear off and burn pages of the Koran. Or, at least, show such acts in his propaganda movie. I cannot but justify the countermeasures of Dutch Government, intended to control the damage that would have been done by such a provocation, as it sought international support and condemnation of Wilders' provocations, encouraging Dutch Muslims to appeal to their countries of origin to react calmly. "We are Holland, too", they said. And, generally, it worked. There is no general Muslim upheaval.

The government, and first of all its major participant the christian-democratic party CDA, had it's day on the first of April in the The Hague Parliament, when it exposed, documents at hand, Wilders' blackmail. [...]
Her "movement" is called "Proud of Holland", which touches a sympathetic string in the mind of this blogger. The Dutch have many things, values and people to be proud of, but they tend to be so only in private, while publicly disavowing their country, language and culture. One of our characteristics is our well-developed flexibility and adaptability. That is how we made so much profit in trade, in publishing books that are banned in other countries and in providing prohibited drugs to those who are in need of them.

An undutch proudness...

The Verdonkian proudness doesn't seem to imply those national and typical qualities. Under Verdonk, we, Dutchmen, would also be obliged to hide our proudness of non-Dutch heroes and values from our continent, Europe. Verdonk's proudness has a distinct provincial flavour.

Click to read more ...

Trotskisten op de beurs: Rita Verdonk brengt haar roadshow in Amsterdam met speculantengeld 4.4.08 [NL]

Hebben we zojuist Wilders afgevoerd als pathologische leugenaar, komt Rita Verdonk zich voorstellen.

< (Nee, ik geloof niet, dat we het droog houden.)

Kijk eens, hoe mooi de gehaakte shawl kleurt bij de kleuren van "Trots Op Nederland"! Dat is de service van Kai van der Linden, de Nederlandse Noël Slangen (dit voor onze Belgische kijkers).

Elk detail is doorgedacht. Jammer voor Rita: De grote lijnen niet.

De handelaars in onroerend goed, die wijlen Pim Fortuyn al eens aan kapitaal geholpen hebben, wilden best een kleine roadshow in Amsterdam financieren. Rita (en Kai) verkondigen immers op de TON-website:

"De hypotheekaftrek staat als een huis!"

Even uitleggen voor Nederlandse huurders en niet-kapitaalbezitters en voor onze Vlaamse vrienden:

(Lees verder op De Lage Landen: In 't Verdonkhoekje: Hou Zee!) 

In memoriam Jan Dirk Riethof (1917-2008), mijn vader 3.4.08 [NL]

Een wintermiddag in Amsterdam. Laaghangende bewolking.

Vanuit de erker van onze huiskamer kon je de kruising van de Lanseloetstraat en de Mariken van Nimwegenstraat nog juist zien. Ik was bijna vier en ik zat in de vensterbank voor het raam.

Ik wachtte op het moment, dat het voorwiel van een fiets voorbij de winkel van de slager op de hoek van de straat tevoorschijn zou komen. Een fiets met een massieve band, met fietstassen voor en achter, voortgeduwd door mijn vader.

Het begon al te schemeren. Sperrzeit dreigde in te vallen.

Mijn moeder had gezegd: "Ga maar uitkijken naar papa. Die is eten gaan halen bij de boeren. Ik ben met kleine Rolf bezig en met het noodkacheltje. Straks komt hij met zijn fiets om de hoek. Roep maar, als je hem om de hoek ziet komen."

Het was in de winter van 1944/45. De spanning - "Zou hij het halen?", "Is hij niet ergens opgepakt?", was voelbaar, zelfs voor een driejarige.

Langzaam werd het donkerder.

Ik sloot m'n ogen even, want ik was bang, dat, als ik te fel en te veel zou kijken naar die hoek, dat het wiel dan niet zou verschijnen.

Ik wilde zo graag, dat m'n vader er weer zou zijn, in huis. Met of zonder aardappelen van de boeren.

Ik deed m'n ogen open, maar er kwam alleen een oude Oostenrijkse soldaat langs, op weg naar de kazerne in de school aan het andere einde van onze straat.

Achter mij, in de huiskamer, voelde ik hoe de spanning steeg.

Mijn vader had van hout een auto voor me gemaakt, voor mijn verjaardag. Als Jan, de stedebouwkundige, een maquette maakte, was de schaal altijd wat aan de grote kant. Alles zat erop en eraan: een stuur, deurtjes die open en dicht konden, àlles. Onlangs had hij zelfs, op schaal, een aanhangwagen met houtgasgenerator gemaakt, die je eraan vast kon haken.

Wat had ik een knappe vader. De knapste van de hele wereld. Ik wist zeker dat hij zou komen. Vaders die zulke mooie dingen voor hun zonen maken, die komen uiteindelijk steeds lachend om de hoek.

En toen, vlak voor donker, eindelijk de massieve voorband zichtbaar werd, en, tergend langzaam, ook de rest van de fiets en zijn voortduwer verschenen, drongen we alle drie voor het raam en zwaaiden met onze handen, tikten op het raam en haalden Jan in.

Er was geen elektriciteit, alleen vetpotjes. Maar in mijn herinnering is het, alsof ons huis plotseling feestelijk verlicht was en alsof we het niet meer koud hadden.

***
Jan zal nooit meer de hoek om komen.

Zijn laatste maquette, een kunstig nagemaakte oranje lampenkap, was precies op schaal. 100%.

En zo blijft mijn vader in onze herinnering: 100% integer, 100% eerlijk, 200% toegewijd aan zijn naasten.

En veel te bescheiden.

Jan, je bent met opgeheven hoofd je laatste hoek om gegaan.

Maar voor ons blijf je altijd aanwezig. Aan deze kant van de hoek.

Voor mij, als een mens, die licht bracht in de duisternis.

  HUIB, 3 april 2008

Update on 04-04-2008 by Huib

Bovenstaande tekst sprak ik uit bij de crematieplechtigheid voor Jan D. Riethof op 3 april 2008, om 15:20 uur, in het crematorium Westgaarde, Amsterdam-Osdorp. Naast alle familieleden, waren daar ook in groten getale aanwezig: Vrienden van mijn ouders uit de voormaligen Arbeiders Jeugd Centrale (AJC) en ex-collegas van mijn vader die van 1939 tot 1980 werkte bij het onderdeel Stadsontwikkeling van de Dienst der Publieke Werken van de Gemeente Amsterdam.