Hoeren? (2)

Ik klaag niet dat vrouwen zich aan me opdrongen. Als ik een vrouw was geweest zou ik hetzelfde hebben gedaan. Een leuke man, fris, langharig. Ze stonden in de rij. Ik had het niet eens door. De ex van Roel van Duyn nodigde me uit naar Parijs. Anja Meulenbelt deelde een mondje kersenblift met me in de Pieter. 

Ik had mijn eerste en laatste ontmoeting met een echte hoer die me ontving toen de Geldersekade vond dat ik te dronken was. Het lukte van geen kant met de lieve Antilliaanse. De ex-vriendin van een Turk bereed me met veel passie. Mijn Indo vriendin bezorgde me een griezelige ziekte die ik wijdbeens onderging in de gemeenteraad. Maar de liefde ging voort!

Nederlandse vrouwen zijn leuk. Maar buitenlandse zijn ook niet slecht. Dus werd ik besprongen door Belgische, Franse, Duitse, Italiaanse, Portugese en Griekse dames toen ik na mijn wethouderschap Europa verkende. Met de Franse, in Parijs, was ik het gelukkigst. Wat zochten ze? "Liefde" - dat is te simpel. Bevestiging? "Je bent ècht wel de moeite waard"? Ik denk dat die partners vooral zichzelf wilden bevestigen. En ik, zei de gek, ik was beschikbaar. Om dat te bevestigen.

Bijlmer

Van 1975 tot 1979 werkte ik in de Amsterdamse Bijlmermeer. Ik was directeur van een stichting (SOSB) die ervoor moest zorgen dat de collectieve voorzieningen die bij de bouw van woningen voor 15000 mensen vergeten waren, alsnog tot stand kwamen. We stichtten winkelcentra, culturele centra, cafés en andere dingen. De wijk was vol van hunkerende moeders van kinderen die door de papas verlaten waren. Daarnaast was er een massale Surinaamse immigratie. Ik weet niet meer hoeveel keren blanke en zwarte vrouwen me meegenomen hebben naar hun bed. Je was in een café. Je keek elkaar aan. Het klikte en het werkte. Is daar iets verkeerds aan? Nee! Je deelde eenzaamheid. Je vond warmte. Je hielp de volgende morgen om spiegeleieren te bakken.

Wat me triest maakte, was dat ik nooit de leegte van het niet aanwezige vaderschap, bij zwarte zowel als blanke moeders, kon vervangen. We hielden elkaar vast, we voelden elkaars warmte en meeleven. Maar tegen elf uur s'morgens was het afgelopen.