Gaza: Machteloosheid rechtvaardigt geen racisme

Ik lees op facebook een commentaar van de jonge, zo te zien helemaal niet domme-, Ahmed Q. :

"I think Hitler had done a great job y eliminating them to some extent".

"Them" zijn de joden. Het commentaar staat bij een (nieuwe?) groep met ongeveer 800 leden, wereldwijd, die heet: "The real enemies of Humanity - The Unveiled Truth About Zionists." (De werkelijke vijanden van de mensheid - De onversluierde waarheid over zionisten).

't Gaat er niet om, dat Ahmed, blijkens z'n voornaam, vermoedelijk uit de Moslim-sfeer komt. Mensen met Christelijke voornamen zeggen hier en elders dezelfde soort dingen.

Machteloos

We hebben niet te maken met echte racisten en antisemieten. Al zijn er zeker lieden die dat van oudsher, stiekem of openlijk, al waren, en die nu zich haasten om te profiteren van de desoriëntatie, de teleurstelling en de machteloze woede van jonge en oude mensen die hun beeld van menselijkheid ineen zien storten. Het komt allemaal voort uit het gevoel van machteloosheid, dat iedereen bevangt, die met afschuw de israelische inval in Gaza ondergaat. Tot wie moet je je richten, om ervoor te zorgen dat het onmiddellijk stopt? Washinton is te ver, de eigen regeringen en parlementen houden zich (in de meeste gevallen) schuil achter procedurele kwesties en lege formules. WAT DOE JE DAN? Je schopt amok. Je pakt de doelen aan die onder je bereik schijnen te liggen. Autospiegels, synagogen en joodse culturele centra, de plaatselijke politie die de orde moet handhaven.

De lijn van deze blog is altijd geweest (en zal zo blijven!), dat we ons zonder voorbehoud verzetten tegen lieden, groepen en organisaties, die gewone moslims verantwoordelijk stellen voor de terreur van Bin Laden c.s. In het bijzonder, stellen we "intellectuelen" (columnisten van het type-De Winter, Hirsi Ali), groepen (het Vlaams Blok, Wilders) en journalisten (zie Ulfkotte) aan de kaak, die trachten, de gevoelens van machteloosheid, angst en vervreemding bij gewone mensen om te zetten in een globale haat tegen alles wat naar Islam ruikt.

Welnu, als ik daarom, als niet-gelovige, altijd zeg: "handen af van de moskeeën", dan zeg ik nu ook: "handen af van de synagogen!".

En wel om dezelfde redenen. Waar het intellectueel oneerlijk is, om bange en machteloze mensen op te stoken tegen alles wat moslim is, daar is het even perfide, om mensen die toevallig van joodse afkomst zijn, tot doelwit te maken van je machteloze woede.

Er is een absolute grens

Er is een grens, die absoluut niet overschreden mag worden. Dat is de grens, waarachter de collectieve veroordeling ligt van mensen die gemeen hebben, dat ze van een bepaalde etnische afkomst zijn, een gezamenlijk geloof hebben, of een gezamenlijke filosofische opvatting. Ik zal alle aanhangers van het Vlaams Belang nooit verantwoordelijk stellen voor de racistische moorden die één van hen in Antwerpen beging. En ik zal zeker niet oproepen tot brandstichting in hun huizen of partijgebouwen. dat vindt u normaal. En daarom is het ook normaal, dat ik een absolute grens trek, als ik zie, dat vrienden, kennissen, humanisten, die beter zouden moeten weten, nu toelaten, dat in hun gesprekken en demonstraties, oproepen tegen àlle joden, àlle zionisten, àlle synagogen worden gedaan.

Anti-oorlogs opinieleiders moeten hun verantwoordelijkheid nemen

Moet er daarom niet meer gedemonstreerd worden tegen de Israëlische massamoord op burgers in Gaza? Natuurlijk wel! In een demonstratie gesteund door de franstalige socialisten, vakbonden en andere organisaties in Brussel, afgelopen zondag, met 30.000 deelnemers (politiecijfers, het waren er meer), wist de leiding van de demonstratie zich ogenblikkelijk en effectief van het kleine groepje relschoppers te distantiëren. Het kan dus best. Als de opinieleiders maar hun verantwoordelijkheid nemen.

En voor die opinieleiders liggen er in deze situatie méér kansen. Veel meer dan er benut worden. Versterking van het Internationale Strafhof, versterking van het opleggen van een verbod op chemische en andere anti-persoonswapens (clustermunitie)... tot en met een Europese militaire interventie, die het gewicht van de VS in de kwestie tot zijn juiste proporties terugbrengt.

Er zijn ook nu BEREIKBARE doelen. Aktie daarvoor is nuttiger voor de Palestijnen dan toegeven aan wanhoop...

Anders dan in de zestiger jaren, wordt op links het gevoel van machteloosheid niet gekanaliseerd naar de bereikbare doelen, die er ook zijn. Tijdens de Vietnam-oorlog gaven we Amerikaanse deserteurs onderdak. Wat doen we om de israelische dienstweigeraars te ondersteunen? In de Vietnam-tijd voerden we effectief actie tegen de afschuwelijke napalm-bommen en giftige "ontbladering", zodanig, dat Nixon dergelijke oorlogsmisdaden niet meer kon voortzetten. Waar is een gecoördineerde aktie, om Israel te verhinderen Amerikaanse clustermunitie, witte fosforbommen enzovoorts, in te zetten? we waren verdorie gewaarschuwd in 2006 (de inval in Libanon), toen Israel in de laatste dagen van het conflict nog gauw z'n hele voorraad clusterbommen uitstrooide over zuid-Libanon. Met als gevolg, dat het gebied deels onbewoonbaar werd, en honderden spelende kinderen voor hun leven verminkt worden. Daarover kunnen parlementen moties aannemen, die niet door een hypocriete meerderheid geblokkeerd kunnen worden.

En aan zulke acties hebben de Palestijnen veel meer, dan aan het aanstoken (of toelaten) van blinde (racistische) haat. Eens, hopelijk binnenkort, zal het bestuur van Gaza, Hamas of niet, tot een regeling moeten komen, die erkenning van Israël inhoudt, in ruil voor een niet-ideale toekomst voor de Palestijnen in het oude mandaatsgebied. Wil je dan bij de lieden horen, die "verraad" (aan de verdrevenen, aan de samenzweringstheorieën over joden en zionisten), roepen, zoals de doorgeschoten leden van Vietnam-aktiegroepen gingen doen, toen in het begin van de zeventiger jaren de internationale onderhandelingen over vrede in Vietnam op gang kwamen?

Gevoelens van machteloosheid: Ik heb ze ook. Maar ze mogen nooit een rechtvaardiging zijn voor racisme.