Langs de A8 in Servië heb je midden in de route, dans la Serbie profonde, twee stops. Vanuit Belgrado is de eerste Velika Plana. Ooit was dat een oord van rustig genieten van de lokale keuken. Servische obers met platvoeten brachten je de cevapcici en de slivovic met een praatje en een glimlach. Nu is het platgeslagen door de vestiging van een mega-Macdonalds. Jazeker, het hotel en het restaurant bestaan nog steeds. Maar de toeristen gaan eraan voorbij. De super-mega-mac roept! dat geldt niet alleen voor de Duitse, Oostenrijkse en Nederlandse toeristen met kinderen, maar ook voor de Duitse (etc.) TURKEN die deze route nemen om hun SUV af te showen in het Anatolisch dorp.
Een paar kilometers verderop, in Markovac, is er het motel Stari Hrast, Oude Eik. Vijf jaar geleden, verbleef ik er voor het eerst. Amateuristisch en goedkoop beheer door de Serven van Markovac van goede hotelkamers. Een jaar later werd het complex overgenomen door Turken.
Ja, het waren echte Turken! De route wordt immers gebruikt door duizenden Turken die van- en naar hun huis, hun familie, hun dorp reizen. De service is verbeterd. De prijzen zijn omhoog gegaan. Maar, opmerkelijk!, het Servische karakter van het complex is gehandhaafd. Dezelfde platvoetende serven serveren u de cevapcici van het huis. Multicultureler kunt u het niet hebben: De logeerkamers ademen nog de geest van Oost Europa en het valse hout van de DDR en Milosevic. Anatolische families, jonge vrouwen zonder hoofddoek en met iPhone, hun moeders en tantes met bonte hoofddoek, allemaal samen in de SUV van een verveelde maar geslaagde Turkse man. Maar ook lokale servische dronkaards en tric-trac spelers.
En IK, dus.
Sinds jaren verdwaald in een begrijpelijke en onbegrijpelijke Balkan.
Ik weet niet veel meer zeker.
Maar ik vind dat de manier waarop de Turken Stari Hrast hebben overgenomen, te verkiezen is boven de manier waarop McDonalds Velika Plana doodgeslagen heeft.
Meer over Velika Plana en onze herinneringen aan Drug Tito (1962) als u hier verder zoekt.