Avigdor Lieberman schrijft weer eens aan de Amerikanen voor, wie ze moeten aanpakken.
Op het ene moment zijn de VS voor een Syrische controle over het ongrijpbare Libanon. Bij voorbeeld toen vader Bush in 1990 zijn coalitie samenstelde om Saddam Hoessein aan te vallen (Eerste Golfoorlog). Israël moest knarsetandend aanvaarden, dat de Amerikanen Damascus toestonden, om een einde te maken aan de Libanese burgeroorlog en een gematigd christelijk bewind ondersteunen. En het Syrië van toen, werd een vaste bondgenoot tegen Saddam.
Maar even later, onder de kleine Bush, was Syrië plotsklaps de boosdoener in Libanon, wat leidde tot de desastreuze militaire inval van Israël in Libanon van zomer 2006.
Resultaat: Zelfs de meest rechtse christenen van het land verenigden zich met de succesvolle shiitische verdedigers van Zuid-Libanon en vormden achtereenvolgens twee coalitieregeringen samen met hen.
Het bewapende en goed georganiseerde shiitische Zuid-Libanon is nu een vast onderdeel van de Libanese verdediging tegen nieuwe, toekomstige?, verwoestende Israëlische aanvallen tegen energiecentrales, havens, industriegebieden, ministeries, toeristencentra, enz.
Een overeenkomst met de troepen van de Europese Unie die in Libanon gelegerd zijn, laat de president/opperbevelhebber in Beiroet die vrijheid.
Dat bevalt Israëlisch Rechts natuurlijk helemaal niet. Ze hadden toch niet voor niets, twee, drie dagen voor de wapenstilstand in juli 2006 tienduizenden anti-persoonsmijnen uitgestrooid over het gebied rond Tyrus en de rivier de Litani? [...]
Lees verder op De Lage Landen...