Had ik niet begrepen, dat mijn land heldhaftig opkomt voor de vrijheid om te provoceren, te beledigen en een cultuur vals voor te stellen?
Welnu, hier is uw kans om te tonen, dat dat ook geldt als men zich zèlf in zijn kruis (!) getast voelt. Allemaal samen tegen de Gaza-genocide, zowel als de Holocaust. Op 25 januari: Samen, respectvol de Jodenvervolging herdenken. Nooit meer Auschwitz! Zelfs niet in Gaza... Past perfect in de Nationale Canon!
Mari Andriessen: Dokwerker, symbool van de februari-staking van 1941 tegen de jodenvervolgingen.Ik ben van Amsterdam. Ik werd er geboren, groeide er op. Kreeg er mijn kinderen. Ontdekte er de geschiedenis. Voerde er actie voor democratisering, tegen de oorlog in Vietnam en werd gekozen in de gemeenteraad van de stad voor een authentieke linkse partij.
Ondanks teleurstellingen in mijn vermogen, om bij te dragen aan een beter en humaner leven in de stad, ben ik altijd vast overtuigd gebleven van de enorme schat aan inzicht en menselijkheid, die deel uitmaken van de erfenis die Mokum beschikbaar stelt aan zijn bewoners: De voornaamste kosmopolitische plek in Nederland, rauw, cynisch, maar ook voorzien van een actief onderscheidingsvermogen tussen goed en kwaad. Op belangrijke momenten komt dat tot uitdrukking, zonder zich te storen aan wat wellicht een voorzichtiger staatsburger of een onderworpener aanhanger van een religie zou hebben gedaan.
Februaristaking tegen de jodenvervolging
Zo een moment was de Februaristaking van 1941. Een algemene staking tegen het wegvoeren van joden uit de stad. Natuurlijk kun je er achteraf veel aan afdoen. Amsterdam was zeker niet vrij van antisemitisme. De motieven van de eerste stakers hadden veel te maken met de slechte voorwaarden waaronder Amsterdamse werklozen onder Duitse leiding werden tewerkgesteld.
Maar bekijk het ook eens omgekeerd: van 1939 tot juni 1941, waren de westeuropese communistische partijen aangewezen, om het Molotov-Ribbentrop Pact van samenwerking tussen de Sowjet-Unie en Nazi-Duitsland te ondersteunen. Maar, desondanks, besloot de leiding van die partij, dat de maat vol was, en moedigde trampersoneel en anderen aan, om te staken tegen de jodenvervolging.
Op 25 februari, elk jaar, wordt die staking herdacht. Tot voor kort in gescheiden herdenkingen: Eén "officiële", en één van de Communisten. Beiden bij de "Dokwerker" (zie foto) vlakbij het Waterlooplein. Nu zijn beide herdenkingen verenigd. Maar voor mij blijft het belangrijkste, dat noch de officiële Amsterdamse autoriteiten van toen, noch de vanuit het Moskou van Stalin gestuurde communistische kaders, hebben kunnen tegenhouden, dat gewone Amsterdammers hebben gezegd en getoond: "Blijf met je rotpoten van onze rotjoden af!"
Niet bepaald een kandidaat voor de schoonheidsprijs onder de slogans. Maar wel een symbool van datgene waarom het gaat. Onafhankelijk van wat je denkt en voelt over mensen die behoren tot een andere groep dan jij, zelfs als het "etters" zijn: We laten niet toe, dat ze onmenselijk worden behandeld!
Wie zich verzet tegen de genocide in Gaza, behoort tot degenen die in 1941 "nee" durfden te zeggen...
Dat is ook geldig voor de protesten tegen het optreden van Israël in Gaza, op dit moment. Het zou echt niet zozeer moeten gaan over de vraag, wat Harry van Bommel van de SP een paar dagen geleden mag hebben bedoeld, toen hij op de Dam mede opriep tot "Intifada". Hoezeer ik ook 's mans opportunisme veroordeel, waar het gaat over de SP-hetze tegen de Europese Unie, waarvan hij in 2006 een boegbeeld was, - hij had meer dan gelijk en verdient niet om te worden geslachtofferd door alle hypocrieten des vaderlands!
Alleen door steeds weer te tonen, dat mensen niet zo maar tot "human animals" (president Peres, Nobelprijswinnaar, een paar dagen geleden over de inwoners van Gaza) mogen worden teruggebracht, en door te vertrouwen op hun weerstandskracht, kan er worden gewonnen, dat wil zeggen: een leefbaar compromis bereikt. Die tegenstanders van het optreden van Israël in Gaza, die handelen vanuit een principe van menselijkheid, en niet vanuit partijdigheid of antisemitisme, zetten de mooie Amsterdamse-, en ook een beetje Nederlandse-, traditie voort.
Auschwitz-herdenking
Auschwitz Monument van Jan Wolkers, Amsterdam. De doorzichtigheid is het willen begrijpen.Eind januari herdenkt Nederland, in het bijzonder Amsterdam, op de Oosterbegraafplaats, ook 'Auschwitz'. Een progressief Amsterdams comité organiseert het. Ook elk jaar. Een tweede en een derde generatie is bezig de traditie over te nemen. Niet alleen de traditie: Ook de publikatie (Auschwitz Bulletin), ook het beheer en de uitbouw van monumenten en herinneringen (Verzetsmuseum Amsterdam).
Diegenen, die zich evenzoveel verzetten tegen de Holocaust als tegen de genocide van Israël in Gaza, horen bij uitstek thuis onder de deelnemers aan de Auschwitz Herdenking. Het zou zelfs jammer zijn, als ze er niet bij waren. Juist om te benadrukken, dat het niet gaat om partijkiezen voor of tegen rassen en godsdiensten, maar om een hoger, algemeen menselijk beginsel.
Een rabbijn Evers, die Van Bommel en alle andere verzetsmensen tegen de Gaza-genocide de toegang wilde weigeren tot de Auschwitz-herdenking van 25 januari aanstaande, is op zijn nummer gezet door het Auschwitz-Comité. Geen uitsluitingen.
Intussen lees ik, dat de politiek in Den Haag, alsof er niets dringenders te doen valt, doorgaat met van Bommel te diaboliseren en te "duyvendakkiseren".
Ik denk, dat het helemaal in de lijn ligt van eigenwijs Amsterdam, dat zoveel mogelijk tegenstanders van de Israelische genocide in Gaza, straks deelnemen, met volle overtuiging en met groot respect, aan de jaarlijkse Auschwitz herdenking.
Betere eer aan Nederlandse onafhankelijkheid, eigen oordeel en menselijkheid, kan ik zo gauw niet bedenken!
Had ik niet begrepen, dat mijn land heldhaftig opkomt voor de vrijheid om te provoceren, te beledigen en een cultuur vals voor te stellen? Welnu, hier is uw kans om te tonen, dat dat ook geldt als men zich zèlf in zijn kruis (!) getast voelt. Allemaal samen tegen Gaza-genocide, zowel als Holocaust.
Past perfect in de Nationale Canon!