;)
(Vlag van de NL Antillen (Curaçao, Bonaire, etc...)
Eén van de gevolgen van het wegzenden van Ella Vogelaar als minister van o.a. Integratie, is, dat etnische registratie van "probleemjongeren" opnieuw op de agenda van de volksvertegenwoordiging staat.
Anja Meulenbelt, senatrix in Den Haag voor de SP, schrijft daarover op haar partijblog:
In de coalitie (van CDA, PvdA en Christenunie, HR) zijn de meningen zwaar verdeeld over de mogelijke aparte databank voor Antilliaans-Nederlandse probleemjongeren - over etnische registratie dus. Nadat Vogelaar bestraft werd omdat ze op de Antillen gezegd had dat het van de baan was, werd die beslissing tot woede van de Antillianen na haar ontslag meteen teruggedraaid.
In de Eerste Kamer, in de commissie NAAZ, waar de nieuwe minister van der Laan [here English] op bezoek was, werden de voors en tegens besproken. Er zijn behalve ethische (stigmatisering) ook veel juridische bezwaren - en is sowieso etnische registratie heikel: hoe zou je dat doen? Een van de buitengewoon onmiskenbaar blanke senatoren is geboren in Paramaribo, terwijl een van de weinige authentiek beige senatoren geboren is in Den Haag, dus onder welke categorie zouden die moeten vallen? En al helemaal: moet je bij voorbaat besluiten een aparte etnische groep te gaan registreren, waarom dan niet alle probleemjongeren?
Etnische registratie is tot nu toe verboden in Duitsland. Begrijpelijk, vanwege de geschiedenis. Maar er zijn daar initiatieven, om zoiets toch mogelijk te maken per Duits "Land". In Frankrijk en Engeland is het zonder meer verboden. Zelfs in Denemarken (Mohammedkarikaturen!) en in Zweden ook.
Ik denk, dat er een Europese richtlijn hiervoor moet komen. Want blijkbaar kun je dergelijke gevoelige- en potentieel gevaarlijke zaken niet aan billenknijperige parlementen als die van Nederland, Denemarken, Polen en anderen overlaten.
Iets voor een SP-initiatief in het Europarlement?
;)
Mijn vroegere vriend Erik Meijer, [WIKI, English], fractievoorzitter in het EP voor de SP sinds 1999, zou met zo een initiatief misschien zijn beklagenswaardige record als humanistisch politicus enigszins kunnen opvijzelen.
Na een omstreden carrière in de PSP en Groen-Links, werd Erik Meijer, na z'n obergang naar die partij, door het SP-partijbestuur afgevaardigd naar Brussel en Straatsburg met de kennelijke opdracht, om niets te doen, wat in zou kunnen gaan tegen het populistisch gedram van de SP tegen de Europese Unie.
De masochist Meijer, die kennelijk gelooft, dat verraad aan eigen principes (want hij is eigenlijk een voorstander van een supranationaal Europa en een tegenstander van benepen nationalisme à la SP) het mooiste offer is, wat men brengen kan aan het onbereikbaar ideaal, vervulde zijn taak tot nu toe perfect.
Meijer en Europa
Desalniettemin, nam hij dezer dagen, als EP-rapporteur voor de toetreding van Macedonië, een onafhankelijk standpunt in. "Macedonië mag geen slachtoffer worden van de (met name ook door de SP ondersteunde-, HR) populistische acties tegen verdere uitbreiding". Toen we in 1962 met een socialistische jeugddelegatie onder mijn leiding, Skopje bezochten, herinner ik me nog, dat Erik, vegetariër, de stukjes vlees uit de chevapcici zorgvuldig op de rand van z'n bord legde. Intussen heeft hij toch het landje in zijn hart gesloten, en publiceert regelmatig in de macedonische pers. Jan Marijnissen kan niet lezen, wat hij daar schrijft. Niets is nog verloren, dus.
Voorjaar 2009 zijn er Europese verkiezingen. Gaat de SP om? Ik droom misschien...
Crosspublished on De lage landen & In Europa Thuis