(clipping by Huib Riethof from "De Morgen", Belgian Daily, 12.12.07)

Ik wil nu eens positief zijn, deze dag. En er is best reden voor. Het initiatief van een grote groep vooraanstaande Vlamingen "Redt de Solidariteit", gelanceerd in september, verzamelde 100.000 handtekeningen. 60% Vlamingen, 40% Franstaligen, precies volgens het boekje. Die solidariteit betreft het federaal houden van de sociale zekerheid. Een halve eeuw lang, hebben alle Belgen meebetaald. Nu betekent dit een inkomensoverdracht van Vlaanderen naar Wallonië, maar vroeger was dat andersom. ook het Gewest Brussel int meer, dan het bijdraagt, maar dat wordt meer dan gecompenseerd door de belastinginkomsten uit Brussel, die aan de federale staat ten goede komen.

Kortom, het streven van de Vlaamse nationalisten, om de sociale zekerheid te "ontdubbelen", leidt op korte termijn tot grote problemen voor Wallonië, dat hard bezig is, om zich te ontworstelen aan de structurele crisis die wordt veroorzaakt door het wegsterven van zijn klassieke industrieën (staal, kolen, enz.). Een situatie, die ook bestaat (of bestond) in Nederlands Limburg bij het sluiten van de kolenmijnen en, op grotere schaal, in het Duitse Roergebied en in Noord-Frankrijk. Stel je eens voor, dat men in Duitsland zei: "Laten de Noordrijn-Westfalenaars maar zelf hun problemen opknappen, Beieren betaalt niet mee!" Dat zou betekenen, dat alle Europese landen via de EU zouden moeten inspringen. Ik geloof niet, dat men dat zou pikken in de Europese Raad...

Verstandige Belgen, en daar zijn er gelukkig nog heel veel van buiten de politieke elite die bezig is om het land zichzelf te laten verwaarlozen, nemen dus initiatieven: voorzichtige, zoals die van de vele Brusselaars die de nationale vlag aan hun balkon hangen, en meer gedurfde-, zoals dit. Het gaat dwars tegen de in Vlaanderen heersende redeneringen in. De opinievervuiling, zoals ingezet door het Vlaams Blok/Belang, doet haar werk. Een onafhankelijk Vlaanderen is een illusie. Zonder de inkomstenoverdrachten uit Brussel is het nergens. Weinig politici uit België's Noorden durven dat hardop uit te spreken.

Daarom doet een initiatief als dit, goed. En ik blijf bij mijn standpunt, dat de belgen echt wel zelf een opolossing zullen vinden voor de communautaire knoop. daar zijn ze meesters in. Ging het scenario met een Commissie van Wijzen voor een Staatshervorming niet door? Wel, dan hebben we nu minister-president Verhofstadt (liberaal), die de kibbelende partijen voor het blok zet. Er zit een soort Zwitserse federale oplossing aan te komen, waarbij de federale regering ontpolitiseerd wordt, en alle partijen in de diverse gewesten, naar evenredigheid van hun zeteltal, ministers gaan leveren voor een federale regering. Misschien een concessie aan de regionale die-hards, want het federale niveau wordt aldus verder verzwakt. Maar het is ook een aanpassing aan de realiteit. Want de belangrijkste sociale en economische instrumenten zijn al in handen van de gewesten. Federaal rest er buitenlandse politiek, defensie en veiligheid. En bemiddeling tussen gewesten. Over internationaal- en veiligheidsbeleid, bestaat overeenstemming tussen meerderheden in Noord en Zuid.

Blijft, zoals altijd, het probleem van Brussel: De stad is een van de belangrijkste internationale Belgische troeven. niemand schijnt zich sterk te willen of te kunnen maken, om die troeven uit te spelen. De Franstalige extremisten van het FDF, die in een kartel met de (franstalige) Liberalen zitten, stellen net zulke onmogelijke en provinciale eisen, als de Vlamingen van de vroegere Volksunie (het NVA), die met de Christendemocraten een kartel vormen en hen in een impossibilistische wurggreep houden. 

Soepel jonglerend met een voorlopig-, een interim-, of een verzwaard zaken-kabinet, nadert Verhofstadt een oplossing, die eruit gaat zien als een "asymmetrische"  federale regering: In Vlaanderen een "oranje-blauwe" (christendemocratisch-liberale) coalitie en in Wallonië een tweederde meerderheid waarvan liberalen en socialisten de kern moeten vormen. Politiek een wangedrocht. De Belgische economie (en de enorme staatsschuld) kan door zo een regering niet worden gestuurd. Voor Brussel betekent een verzwakte federale regering ook verder onheil. Maar het is beter om een regering te hebben, dan helemaal geen. Zo lossen we dat hier op.

Over "ruimte voor Brussel" een volgende keer. Laten we het deze keer nu eens positief houden...