Kort bericht vanuit Kroatië. Per auto 13 oktober vertrokken vanuit Brussel en overnacht in Graz (Oostenrijk). Via Maribor (Slovenië) en Zagreb (Kroatië) naar Belgrado (Servië) en overnacht in Dimitrovgrad bij Bulgaarse grens.
Graz
De effekten van de Europese Unie zijn goed merkbaar in Graz. Vroeger lag het in een uithoek van (West-) Europa, in het neutrale Oostenrijk. Nu is het een kruispunt van verkeer tussen het Westen, Hongarije, Slovenië en Kroatië. Graz is cultuurhoofdstad van Europa geweest en doet actieg mee in staedennetwerken voor stadsregeneratie (wijkenbeleid). Ook de universiteit is op dat front heel actief.
TomTom
Tot aan Graz kon ik goed uit de voeten met mijn nieuwe TomTom GPRS. Ook op de autobanen is dit instrument nuttig, als het mistig is, bij voorbeeld. In elk geval: na een paar beginnersfouten ging het prima. In Slovenië en Kroatië moest ik omschakelen naar de TomTom "Eastern Europe" kaart die ik op een aparte chip had gezet, daar er geen plaats meer voor was in het meegeleverde hoofdprogramma. Slovenië heeft 100% dekking, maar in Kroatië zijn het alleen de hoofdwegen en toeristische bestemmingen die programmeerbaar zijn. Een prettige verrassing was, dat ik vlak over de Sloveense grens, in Maribor, de hele route naar Sofia (Bulgarije) kon plannen (TomTom doet dat in nauwelijks 1 minuut). Overigens zijn Servië en Bulgarije niet gedekt door de Oosteuropakaart van TomTom.
Velika Plana 1962
Voor de afdeling nostalgie moest ik na Belgrado even stoppen bij Velika Plana. In de zomer van 1962 bouwden we daar, met de DSSV Politeia en de jongerenorganisatie SOK, mee aan de "Autoput" tussen Belgrado en Nish. Het was een internationaal jeugd- en studenten-werkkamp, geboren uit solidariteit met het onafhankelijk-communistische Joegoslavië van Maarschalk Tito. ("Jedan Dwa, Jedan Dwa: Omladina Titova!"). Nu reed ik over dezelfde autoput, die intussen is omgebouwd tot een moderne Europese standaard. Dat was ook te zien aan het service-station "Velika Plana" ter hoogte van het gelijknamige grote dorp, waar onze tenten vier weken lang stonden:
Na 1962 is Velika Plana een groot boerendorp gebleven, met blaffende honden en kraaiende hanen. In het centrum was een groot café-restaurant, waar we 's-avonds laat (Balkannachten!) "jaje" (eieren) gingen eten, ter compensatie van de magere kampkost.
Het "motel VP" aan de autoweg.
Na Nish, werd de weg naar Sofia tweebaans en bergachtig. Het is tevens de invalsweg van de honderden Turkse vrachtautos die hun weg zoeken van Istanbul naar Westeuropa en terug. Hotels, cafés en garages zijn Turks, langs deze weg. Laten Mark Steyn en Udo Ulfkotte het niet horen, dat de Turken al weer bezig zijn om op te rukken in de Balkan!
Om 22 uur gaven we er de brui aan (16 october) en overnachtten in Dimitrovgrad, Servisch industriestadje vlak tegen de Bulgaarse grens.
(Wordt vervolgd)